Al­la­hın ra­zı qal­ma­dı­ğı bir dav­ra­nış da mal-dövləti özü­nü gös­tər­mək naminə xərclənməsidir. Özü­nü ca­maa­ta gös­tər­mək məq­sə­di­lə xərc­lə­mək in­kar­çı­la­ra xas olan bir xü­su­siy­yət­dir:

«Öz mal­la­rı­nı xal­qa gös­tər­mək xa­ti­ri­nə xərc­lə­yən­lə­ri, Al­la­ha və axi­rət gü­nü­nə inan­ma­yan­la­rı da Al­lah sev­məz. Şey­tan­la yol­daş­lıq edən­lə­rin yol­da­şı ne­cə də pis­dir!» («Ni­sa» su­rə­si, 38).

La­kin mö­min də bu səhv­lər­də özün­dən ra­zı ol­ma­ma­lı, ma­lı xərc­lə­yər­kən şüu­ral­tı da ol­sa, niy­yə­ti­nə Al­lah razılığından kə­nar məq­səd­lə­rin qa­rış­ma­ma­sı­na diq­qət et­mə­li­dir. Mö­min «xərc­lə­mə­di, az ver­di de­mə­sin­lər», «mə­zəm­mət et­mə­sin­lər», «ca­nı­nı və ma­lı­nı sat­mış iman sa­hi­bi de­sin­lər», «ən çox xərc­lə­yən de­sin­lər», «ən üs­tün ima­na sa­hib olan de­sin­lər», «da­ha çox eti­­bar et­sin­lər, sev­sin­lər və hör­mət et­sin­lər», «yer, və­zi­fə, im­kan ver­sin­lər» ki­mi şey­ta­ni təl­qin­lə­rin hiss et­mə­dən niy­yə­ti­nə qa­rı­şıb əmə­li­ni şir­kə çe­vir­mə­si­nə, axi­rə­ti üçün təh­lü­kə ya­rat­ma­sı­na əs­la im­kan ver­mə­mə­li­dir.