Qu­ran­da nəf­sin iki ay­rı tə­rə­fi ol­du­ğu bil­di­ri­lir və nəf­sin bir qis­mi­nin «hə­va»dan, yə­ni in­sa­nı Al­la­hın yo­lun­dan dön­də­rən xud­bin is­tək­lər­dən və hə­ris­lik­dən ya­ran­dı­ğı­na diq­qət ye­ti­ri­lir. Nəf­sin digər tərəfi olan vic­dan isə in­sa­nı Al­la­ha və di­nin var­lı­ğı­na yö­nəl­dir, nəf­sin için­də­ki “fücur”dan çə­kin­mə­si­ni tə­min edir.

Vic­dan in­sa­na Al­la­hın üfür­dü­yü «ruh­dan» qay­naqlanır.

«Səc­də» su­rə­sin­də Al­la­hın in­sa­na Öz ru­hun­dan «üfür­dü­yü» be­lə xə­bər ve­ri­lir:

«…O, ya­rat­dı­ğı hər şe­yi gö­zəl ya­rat­dı, in­sa­nı ya­rat­ma­ğa pal­çıq­dan baş­la­dı. Son­ra onun nəs­li­ni nüt­fə­dən – bir qət­rə zə­if su­dan əmə­lə gə­tir­di. Son­ra onu dü­zəl­dib in­san şək­li­nə sal­dı və ona Öz ru­hun­dan üfür­dü…» («Səc­də» su­rə­si, 7-9).

Oxumağa davam et →